रामबाण

हिन्दुकुशाच्या घलीतुनी जाई सिंधु
जसे छातीच्या बुरुजातुनी घर्मबिंदु
चला,अडवू तरी तिचे पानी
घडा पापांचा भरलाय गीडवानी
पाणी अड़वुनी होणार नाही पाप
जगह मारया उद्युक्त असे पाक

नाती

नववाधूचे आसू पुसती
माहेरची मायेची नाती
नवी जोडण्या हवीच प्रीती
पतिदेवासह परिवारावरती।

जसे पिल्लू कोकिळेचे
जन्म घेउनी काकाच्या घरटी
निसर्गाप्रेरित नसेल माया
तरी कावळीस म्हणेल आया

एक बारे तरी पक्ष्यांमधली
नसते पद्धत जौइंट फामिली
असती तर मग याशोदामाइचे
कृष्ण गाईला जसा गोडवे
कोकिळ्कंठातून उमटले की
असते स्वर जय काकी काकी

मानवाचे तर सारे न्यारे
सासू सूनेतुनी विस्तव जाई
पुत्र पित्यास पण म्हणतो का रे
पत्नीला मम छळते आई?

श्रद्घा

पाउस रिप रिप पडतो आहे
जागोजागी चिखल झाला आहे
चिखलात रुतले जरी पाउल
तरी मनाचा,ढळू देऊ नाका तोल
जीवन हे असेच डबकेआहे
त्यांत रुतालेल्यांना ते जाणवत नाही
पाण्यात रहाणार्या माशांनाही
बाहेरच्या जीवनाची कल्पना नाही
मासे जसे पाण्यांतुनच वायु खेचतात
तसे आपणही चिखलात प्राणवायु घेतो
कोणाच्या जीवनाच्या गाडीचे तर
एक चाक गेले तरी ती फिरते आ-यावर
ओढणारे बैल तर केव्हांच गल्ले असतात
दुसर्या गाडीचा शोध घेत असतात

पंतुम्ही मुळीच घाबरू नाका
चिखालाताल्या गाडीला असतो फुगा
गाडीच्या जूला उचलून धरतो
त्यालाच आपण श्रद्घा म्हणतो।









D